Zwolle – Je gelooft je ogen niet als je rondkijkt op de twee bovenste verdiepingen van museum De Fundatie. Deze verdiepingen in het hypermoderne Ei van het museum lijken op het eerste gezicht vol te hangen met borduurwerken zoals die vroeger werden gemaakt door onze moeders en oma’s.
Foto’s Hennie Vrielink
Het lijkt alsof je terecht bent gekomen op een handwerkbeurs voor vrouwen die hun werkjes te koop aanbieden. Tientallen borduurwerken met het motief van "Het melkmeisje" van Vermeer of "Het laatste avondmaal" van Leonardo da Vinci. Ook jachttaferelen, lieflijke berglandschapjes en afbeeldingen van paarden, hertjes en papagaaien. Maar ook borduursels van "Het zigeunermeisje" met een ontblote schouder. Zelfs geborduurde Nachtwachten.
De bekende Nederlandse kunstenaar Rob Scholte begon tien jaar geleden met het verzamelen van deze borduursels, die “door de moeders, de groot- en overgrootmoeders van ons land anoniem, met zoveel liefde en geduld in de hen overblijvende krappe uurtjes, steek voor steek zijn vervaardigd.” Bij het overlijden van deze moeders hadden de erfgenamen bij de verdeling van de erfenis meestal weinig belangstelling voor de resultaten van lange weken, maanden en jaren noeste arbeid. Ze werden op rommelmarkten, bij kringloopwinkels en kofferbakmarkten voor een euro aangeboden en Rob Scholte kocht ze op. En nu hangen ze bij honderden in museum De Fundatie. Rob Scholte heeft er wel een eigen draai aan gegeven. Hij stelt de achterkanten van deze borduurwerken tentoon in witte lijsten en laat de rafelige afwerking zien met de losse uiteindjes van het borduurgaren. Vervolgens heeft hij er zijn handtekening opgezet en daarmee eigende hij zich de borduurwerken toe en werd het kunst. Volgens museum De Fundatie zorgt Scholte’s toegevoegde handtekening volgens de huidige wetten van de kunstwereld al onmiddellijk voor een flinke opwaardering van de borduursels ook in financieel opzicht. Rob Scholte noemt dit werk ook geen borduurwerk meer, maar in het Engels “Embroidery.”
De tentoonstelling Embroidery werd donderdagmiddag 28 april samen met de tentoonstelling Wilden over het Duitse expressionisme aan het begin van de twintigste eeuw door Ralph Keuning, directeur van De Fundatie samen met Rob Scholte geopend “een dag na Koningsdag.” Keuning weet als geen ander media-aandacht te genereren voor zijn museum en hij merkte dan ook op: “Gisteren hebben 3,5 miljoen kijkers meer dan een half uur gekeken naar opnamen van het gebied rondom De Fundatie en daarom zijn we de dag erna maar gelijk opengegaan met onze nieuwe tentoonstellingen.” Hij is met zijn team meester in culturele marketing en in ieder geval was de culturele elite van Zwolle en bestuurders uit overheids- en semioverheidsorganisaties bij de opening ruim vertegenwoordigd. Met een glas droge witte wijn werd er aandachtig geluisterd naar de openingswoorden van Keuning en eindigde Rob Scholte zijn toelichting met “hierbij is de tentoonstelling geopend.”
Hennie Vrielink
Reporter Weblog Zwolle
Het blijft fascinerend hoe het werkt in de kunstwereld. Wanneer wij dit doen zullen ze zeggen dat we niet helemaal in orde zijn, wanneer Rob Scholte dit doet is het kunst en komt het in een museum en verdient hij er groot geld mee. Briljant bedacht trouwens.
Absoluut mee eens Mike70!
Een grote grap!
De hele fundatie is één grote grap: het gebouw inclui de directeur.
Geweldige vonst kom er maar eens op. En Rob Scholte is geen doetje.
als je goed kijkt hangen de kleren van de keizer rechts naast de melkmeisjes….
Tja het blijven wel de achterkanten van borduurwerken die door nijverige huisvrouwen in elkaar zijn gezet. Met één uitzondering daargelaten staat er nu een handtekening van Rob Scholten op. Ik denk dat ik ook maar eens bij de Kringloopwinkels ga kijken voor borduursels om ze later als achterkant op Marktplaats te gaan verkopen. Misschien zit er wel handel in. Het is maar net zoals men het brengt.
De kunstwereld vind ik tegenwoordig sowieso al verheven tot een cartoon van zichzelf.
Ik heb sowieso niet veel met de meeste moderne kunst, maar wanneer je er eerst een goed verhaal bij moet vertellen en/of wanneer er een beroemde naam bij moet staan voordat het gewaardeerd en/of begrepen wordt, dan zegt mij dat al voldoende over de kwaliteiten van de meeste kunstenaars heden ten dage.
@Historischbesef
Mee eens. Van de meeste moderne (snelle) kunstwerken worden er twaalf in een dozijn gemaakt. Vooral beroemde kunstenaars van modern vinden dit interessant, omdat zij daardoor sneller deze werken in geld kunnen omzetten. Realistische kunstwerken waar ik zelf persoonlijk van hou kosten gewoonweg meer tijd om te maken.
Interessante tentoonstelling! Zo apart dat ik benieuwd ben naar deze werken. Kunst blijft kunst, en btw al hééél lang worden gebruiksvoorwerpen etc. in een ander daglicht gesteld door kunstenaars. Daarom heet het denk ik kunst. Smaak? Twisten?
Vergis je niet, de mééste kunstenaars zijn hardwerkende en toegewijde vakmensen die gewoon tekeningen, schilderijen of beeldhouwwerken maken… Maar die zie je niet in de Fundatie inderdaad.
En Scholte is al heel lang een karikatuur van zichzelf.
@Dumas
Wat ben ik dan blij dat smaken verschillen.
Dit gaat niet over smaak maar over kwaliteit. Van een museumdirecteur mag je verwachten dat hij zijn keuzes kan verantwoorden. In een interview in de Trouw had Keuning een hoop grote woorden, maar toen hem werd gevraagd naar Markus kwam hij niet verder dan een paar clichés. En nu: omgedraaid borduurwerk met een handtekening? Het is geen 1917 meer!
Vandaag genoten van Rob Scholte en de Wilden. Wat heerlijk dat er steeds weer mensen zijn die je de werkelijkheid op een andere manier te laten ervaren. Ook dat is creativiteit. Ik heb trouwens ook plezier genoegen geluisterd naar alle commentaren op zijn werk.
Een ding is zeker: de expositie emotioneert de toeschouwers.
Eens, dumas. Ikzelf vind de achterkant van borduurwerkjes ook altijd fascinerend. Het spiegelbeeld en meteen zichtbaar hoe netjes de borduurster werkt. Een gouden idee om al die afgedankte borduursels om te toveren tot een kunstzinnig geheel. Een ode aan de maaksters (die ze van hun kinderen die de werkjes naar de kringloop brachten niet kregen…).
@Dame
Een ode aan de ijverige dames waarbij hun namen niet vermeld worden op de kunstwerkjes maar wel die van Scholte die de achterkant laat zien. Kunst is big business blijkt maar weer.
Vind het een beetje pronken (“grof?” geld) verdienen met andermans gratis veren. Het lijkt me nogal frustrerend als zo’n maakster/schepster of creator (klink kunstzinniger) wel bij toeval zou ontdekken wat er van haar huisvlijt geworden is.
Zou Robby ook gewoon staan uit te leggen hoe mooi de borduursels samenvallen? Toch niet met een passie alsof hij het zelf gemaakt had?
Vraagje: hoe komen die borduurwerkjes inde kringloopwinkel of op de rommelmarkt?
Dame dat gaat Riet je vertellen. 😉
Dick als er een werkje van jou bij is moet je protesteren.
“Een ding is zeker: de expositie emotioneert de toeschouwers.”
Vast tot tranen aan toe.
Over smaak valt idd. niet te twisten. Dat is het met kunst: of het is prachtig of foeilelijk.
Het is alleen jammer dat deze “kunstenaar” de kunstwerken zelf niet heeft gemaakt maar anonieme maaksters gebruikt om er zelf weer beter (rijker) van te worden.
Hoezo ik ben de eerlijke vinder toch als het bij de grofvuil staat YVON
@ els, – editted – ik ben zo onhandig als een deur. Supergoed dat mensen dit kunnen.
Noem het zoals je wilt.
Iedereen denkt dat het kunst is
Marcel Duchamp was de eerste die een alledaags voorwerp presenteerde als een kunstwerk (een readymade). Dit was een mijlpaal voor de hedendaagse beeldende kunst en Duchamp riep hiermee kunst-filosofische vragen op over de aard en functie van kunst.
Fountain was een urinoir – liggend gepresenteerd, betiteld en gesigneerd met “R.Mutt” 1917 – dat Duchamp in 1917 anoniem inzond voor een juryloze expositie te New York, waarvan hij zelf mede-organisator was. Men nam de inzending echter niet serieus en dacht dat het ging om een belediging van de organisatie van de expositie. Het werk werd daarom geweigerd. Het kunstwerk werd bijna honderd jaar later, in 2004, door een panel van vijfhonderd kunstkenners verkozen tot invloedrijkste kunstwerk van de 20e eeuw. (foto op zijn wiki-pagina)
ik heb zelf ook nog borduurwerken liggen, is rob scholten daar nog in geinteresseerd?hoor graagvan u.