Blue Dew op internationaal Storytelling Festival

Zwolle – De Zwolse theaterfolkband Blue Dew speelt zondag 30 oktober, tussen 17.00 en 19.00 uur haar theatervoorstelling ‘The Fair-Haired Boy’ op het internationale Storytelling Festival in Amsterdam. Een meerdaags festival met vertellers uit de Nederlandse en internationale top. De kleurrijke vertel- en muziekvoorstelling van Blue Dew neemt dankzij de combinatie muziek en verhaal een bijzondere plek in op dit prestigieuze festival.

persfoto_blue_dew_2016.jpg 

Het optreden van Blue Dew met de theatervoorstelling is tevens een van de presentaties van de nieuwe CD ‘The Fair-Haired Boy’ die Blue Dew heeft opgenomen. In het seizoen 2016-2017 wordt deze CD door Blue Dew op diverse locaties in den lande gepresenteerd. The Fair-Haired Boy is inmiddels de vijfde theatervoorstelling van Blue Dew waarmee zij langs de Nederlandse podia trekt en regelmatig voor volle zalen speelt. In The Fair-Haired Boy heeft Blue Dew haar Ierse muziek volledig verweven met een sprookjesachtig verhaal. Blue Dew bestaat uit: Pim Leutholff (zang, banjo, gitaar, bodhran), Wendy van Zomeren (zang, viool, Ierse fluit), Helga Huisjes (zang, gitaar, ukelele) en John Beumer (verteller, zang, contrabas, mondharmonica).

The Fair-Haired Boy is een verhaal over ‘trouw blijven aan wie je lief hebt en trouw zijn aan waar je goed in bent’. Een verhaal over ‘Grote Liefdes’ in een tijd waarin muzikanten en vertellers rondtrekken door het oude Ierland.

Zoals het verhaal van Rowan, The Fair-Haired Boy: Aan de Westkust van Ierland, daar waar elk veld een verhaal vertelt en elke berg een mythe, waar legenden de stroom van rivieren volgen en nevel de werkelijkheid verhult, daar liggen de oeroude Ierse dorpen… Ostara; een handvol huizen waar grote gezinnen zwijgzaam het zware bestaan van de Ieren leven. Niet ver van Ostara ligt de oude heuvel Tulaigh Ceilidh, helder groen in een rotsachtig grijs landschap. De weg naar Ostara is korter wanneer je de hem over de heuvel Tulaigh Ceilidh loopt. “Maar de oude heuvel, daar loop je NIET overheen!” zeggen de vaders en hun moeders tegen hun kinderen, met de luiken voor de ramen alsof er iets is op de heuvel dat hen in de gaten houdt. “De oude heuvel is NIETS voor kinderen!” fluisteren ze, alsof er iets is op de heuvel dat naar hen luistert…en alles hoort Alles!

Aan de voet van de heuvel Tulaigh Ceilidh staat een klein wit huisje, begroeid met lijsterbes, een dak van stro en een rode deur. Een huisje met een turfkachel. Een kleine huiskamer met wat schilderijtjes. Een kale gang met aan de muur de lange jas die van opa was. De keuken is gezellig. Omdat het er zo lekker warm is en heerlijk ruikt. Omdat er brood wordt gebakken in de oven. Omdat er altijd op het fornuis een pan staat te pruttelen.

In dit huisje woont een vrouw met haar zoon. De moeder is een stevige vrouw met handen die gewend zijn het leven bij de lurven te pakken. Haar zoon weet daar alles van! Maar het zijn ook deze handen die wat waardevol voor haar is in het leven liefkozen. Voorzichtig, en met de zorg die het vraagt. En ook dat weet haar zoon. De vrouw heeft het leven gezien, van alle kanten. De vreugde van een vrolijke jeugd, de warmte van liefde, maar ook de pijn en het verdriet van verlies dat diepe groeven in haar gezicht heeft achtergelaten. Rimpels die in een glimlach trekken wanneer haar kleine jongen door het huis rent, lacht om zijn eigen grappen, vertelt over wat hij allemaal wil als hij later groot is. Rowan! Een Ierse jongen! Zo levenslustig als een roodharige. Maar Rowan is blond, en dat is in Ierland nog weer een heel ander verhaal. …

Gerelateerde Berichten

(Automatisch gegenereerd)