Geen sketch op Nieuwjaarsreceptie in Zwolle

Dinsdag vond in theater De Spiegel de Nieuwjaarsreceptie plaats van de gemeente Zwolle. Het werd een groot succes. De matineevoorstelling werd goed bezocht. Een groot gemis was de traditionele sketch van de leden van het Zwols college.

Doordat de ‘avondvoorstelling’ al snel uitverkocht was, werd er een matinee ingelast. Ook voor deze receptie / voorstelling was er veel animo. De zaal was vrijwel geheel bezet. Bij de start van de receptie ontving het college, onder muzikale begeleiding van het fluitensemble De Toverfluit, de burgers uit Zwolle, en werden talloze nieuwjaarswensen geuit. In de Rabozaal traden de Meander Bigband, symphonieorkest De Vuurvogel en de zangeres Sanne Hans van de Zwolse popband Ysis op. Zoals gezegd dit jaar geen sketch van het college. Het ludieke nieuwjaarsoptreden van het college was de laatste jaren het vermakelijke onderdeel en vrolijke noot in het programma. De organisatie liet weten dat dit jaar hiervoor niet gekozen is, met de reden “om in de sfeer van het theater te blijven”. Wethouder Peter Pot liet aan Weblog Zwolle weten niet blij te zijn met deze beslissing. Pot: “De voorbereidingen, het oefenen en de presentatie zijn altijd erg leuk”. Hij zal voorstellen de sketch het komend jaar toch weer in te voeren. Tip voor 2008 van Weblog Zwolle: De Muppet Show.

De beste wensen…

Luisteren naar de Toverfluit

Burgemeester Meijer neemt het jaar door…

Burgemeester H.J. Meijer opende in de fraaie Rabozaal de voorstelling. Dit deed hij met een terugblik op het afgelopen jaar 2006. Meijer deed dit door middel van een videopresentatie. Hij vertelde in een lijnbus te zijn gestapt, en daar mensen heeft gesproken. Deze personen liet hij wensen voor Zwolle benoemen. Een jongere wilde een discotheek, een ander iemand een Ikea. De burgervader memoreerde speciale gebeurtenissen als de opening van De Spiegel en de totstandkoming van de skyline van Zwolle door de IJsseltoren.

De zangeres van Ysis…

De orkesten van de Meander Bigband en De Vuurvogel

Violist van de Vuurvogel

Solist Ruben Plantinga (geen familie van de fotograaf)

De Vuurvogel

Gerelateerde Berichten

(Automatisch gegenereerd)

5 gedachten over “Geen sketch op Nieuwjaarsreceptie in Zwolle”

  1. De jeugd heeft de toekomst. Als er net zoveel muziek in die toekomst zit als in de jongeren van het Jeugdsymfonieorkest en de Meander Bigband, dan gloort er wel toekomst voor Zwolle.

    Wellicht een toekomst met veel OV-reizigers. Want Henk Jan Meijer heeft met zijn rede onder de titel ‘Buslijn 1’ goed zijn best gedaan om mensen in de bus te krijgen in Zwolle 😉

    De bus is wat hem betreft de nieuwe ontmoetingsplek. Niet enkel meer vervoermiddel van A naar B, maar echt ontmoeting tussen mensen. En is het niet in de bus, dan is het wel bij de halte. Plekken in het gewone leven waar Zwolle geleefd wordt. ‘Streetlife’ was dan ook een gepast nummer om ten gehore te brengen.

    De mensen op straat maken Zwolle samen met de overheid. Dat was eigenlijk de boodschap die doorklonk in de rede van Henk Jan Meijer. In 2006 waren het de kleine dingen die het doen, in 2007 is het het gewone dagelijkse leven dat de stad moet maken!

    Een leuke receptie, waarin ook nog ruimte was voor de wandelgangen. 😀

  2. Bijgevoegd de tekst die burgemeester Meijer dinsdagavond uitsprak:

    Dames en heren,

    Welkom bij de Nieuwjaarsbijeenkomst van de Gemeente Zwolle. Welkom in De Spiegel.

    Twee volle zalen vandaag. Daar ben ik trots op, op de belangstelling voor de gemeente, voor elkaar en voor De Spiegel. De verrassende voorstelling van vanmiddag/vanavond bieden we u graag aan. Met een ferme paukenslag mag ik zodadelijk het startsein geven voor het bijzondere concert. Maar eerst wil u graag mijn ervaringen uit Buslijn E?©n vertellen.

    Tijd vliegt
    De tijd vliegt. De tijd lijkt steeds sneller te gaan. Dat schijnt te komen omdat je ouder wordt, maar ik kan er niet bij. Als de dag van gisteren sprak ik u toe over de kleine dingen die het â??˽m doen: het thema van mijn nieuwjaarstoespraak van 2006. Daarna hebben we twee keer met onze ogen geknipperd en daar zitten we dan: aan het begin van 2007.

    De wereld om ons heen is continu in beweging. Het leven van alledag vliegt aan ons voorbij. Meegaan in de beweging geeft een rustpunt, een mogelijkheid om te reflecteren.

    Dat was de po?«tische reden om Lijn E?©n te nemen.

    De praktische reden was de inspiratie. Na zes nieuwjaarstoespraken wilde ik me laten inspireren door wat Zwolle, wat u, bezighoudt op de drempel van het nieuwe jaar.

    Met de verhalen die ik hoorde in de stadsbus, met alle idee?«n en meningen, zou ik een avondvullend programma kunnen verzorgen.

    Ik beperk me vandaag tot de hoofdlijnen.

    Thuis
    De belangrijkste conclusie van de buspassagiers van Lijn E?©n is een mooie: het is prettig wonen in onze stad. Veel mensen voelen zich er helemaal thuis.

    Neem Nanda en Feisal: twee jonge mensen die me vooral vertelden dat het ze bevalt in Zwolle. Een gemoedelijke stad, waar van alles te doen is. Met goede onderwijsvoorzieningen, een leuke binnenstad, met mooie winkels. Als ze aan vrienden van buiten de stad vertellen over Zwolle, zijn ze lovend.

    Zwolle biedt jongeren de ruimte om prettig op te groeien. Een plek waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze zich thuis voelen. Jongerencentra en hangplekken waar ze elkaar ontmoeten.

    Zwolle biedt een plek voor je eerste baan, zoals Jennifer en Jolanda die onderweg waren naar hun werk in het callcenter van Groene Land Achmea.

    E?©n plek voor jongeren ontbreekt in Zwolle, werd me onder de aandacht gebracht. Een plek om te dansen. Maar ook aan de komst van een grote discotheek wordt gewerkt.

    Meneer Jonker sprak ik terwijl we over de Twistvlietbrug reden. Hij was onderweg naar zijn appartement in Stadshagen: een mooie plek nu hij met pensioen is.
    Al veertig jaar woont hij in Zwolle, eerst in Holtenbroek, later in de Aa-landen. Hij roemt de binnenstad, met de historische panden. En voor alle boodschappen kan hij in de omgeving terecht.

    Gemak dient de mens, en in dat opzicht valt in Stadshagen nog iets verbeteren. De bereikbaarheid voor automobilisten is er maar matig, zo vertelden meneer Jonker en andere passagiers.

    Hij maakt zich ook zorgen over de verloedering en de veiligheid, bijvoorbeeld in zijn vorige wijk Aa-landen. Onkruid tiert welig in sommige voortuinen. Holtenbroek is er in dat opzicht behoorlijk op vooruit gegaan. Het is dat het nieuwe zorgcomplex in het hart van de wijk iets te laat klaar was: anders had hij daar nu gewoond.

    Mevrouw Faasen stapte even verderop in, onderweg naar haar man in het ziekenhuis. Ze moesten Zwolle eerder noodgedwongen een tijdje verlaten om elders te wonen. Daarna wilden ze snel weer terug. Het duurde even voordat ze een huis vonden, maar ze zijn blij om sinds twee jaar weer terug te zijn. Met hun appartement in het winkelcentrum van Stadshagen hebben ze alle voorzieningen in de nabije omgeving. Mevrouw Faasen was misschien wel de enige in de bus die niet spontaan de meubelgigant noemde die door velen zo gemist wordt in Zwolle: de Ikea.

    Mevrouw Steen was onderweg met haar kleinkind toen ik haar sprak. Vroeger woonde ze in Groningen, daarna verhuisde ze naar Holtenbroek. De betrokkenheid van de bewoners in die wijk vond ze indrukwekkend. Ze moest eerst wel even wennen. Groningers heten stug te zijn, maar met Zwollenaren had ze toch echt meer moeite. Mevrouw Steen woont nu in Stadshagen, net als haar dochter en haar kleinkind.

    Op de route richting de Wipstrik zat ik tegenover meneer en mevrouw Smit. Hij was jarenlang machinist, nu met pensioen, maar hij is en blijft een echte Blauwvinger. Zij komt van oorsprong uit Dalfsen, maar voelt zich hier nu ook helemaal thuis. Ze genieten van de stad: van de terrassen in de zomermaanden, van de activiteiten die georganiseerd worden en van de bekenden in de omgeving. Aan de andere kant storen ze zich mateloos aan het illegaal gedumpte afval tegenover hun huis.
    Ik was blij dat ik ze tegenkwam en hun klacht in de stadsbus kon aanhoren. Op een verjaardagsfeestje hadden ze kort daarvoor nagedacht over andere mogelijkheden om hun ongenoegen kwijt te raken. Het idee ontstond om het afval in de voortuin van de burgemeester achter te latenâ???

    In mijn zoektocht naar onderwerpen voor deze middag/avond stuitte ik op veel positieve geluiden, op veel tevredenheid.

    Om de ambities voor 2007 en de volgende jaren te horen, moest ik goed d?³?³rvragen. Dan blijkt er altijd wel iets te wensen.

    Maar na het rondje van Lijn E?©n stapte ik met een goed gevoel weer uit, ook al regende het pijpenstelen buiten.

    Mijlpalen 2006
    Dames en heren, met al deze mensen uit de bus hebben we in Zwolle 2006 beleefd. Een jaar dat aan ons voorbij vloog.

    2006 Was het jaar van De Spiegel. We hebben een feestelijke opening gehad waar hare majesteit de Koningin bij was. Het was de derde keer in korte tijd dat zij in Zwolle was. Dat maakte haar komst niet gewoon, eerder extra bijzonder.
    De Spiegel is vanaf dag ?©?©n een icoon voor Zwolle geworden. Een verbindend icoon, waarin iedereen zichzelf kan herkennen door het gevarieerde aanbod van voorstellingen.

    2006 Was het jaar waarin de skyline van Zwolle ingrijpend gewijzigd werd door een ander bouwwerk: de IJsseltoren van ABN AMRO. Van heinde en ver zijn we niet alleen maar te herkennen aan De Peperbus: het toonbeeld van de lange geschiedenis van Zwolle. We zijn nu ook te herkennen als de stad waar de wind economisch uit de goede hoek waait. Waar werkgelegenheid bloeit, waar mensen zich vestigen in een aangenaam woonklimaat, dicht bij hun werk. Waar jongeren een opleiding volgen, waar mensen uit de wijde regio zorg ontvangen in de ziekenhuizen. Waar kunst en cultuur de gelegenheid krijgen zich te ontplooien. En waar de natuur ruim baan krijgt, zodat we niet alleen kunnen wonen, werken en winkelen, maar ook ademhalen en fietsen met de kleinkinderen.

    2006 Was het jaar van de Europese groenprijs. Zwolle is verkozen tot de groenste stad van Europa. Het Engelse Werk, de Uiterwaarden van de IJssel, de groene vingersâ???

    2006 Was het jaar waarin we de Olympische sporters in Zwolle onthaalden, de dag waarop we over de hoofden konden lopen op het Stationsplein. Nanda Koning uit Lijn E?©n was een van de hoofden. En net als zij was ik die avond trots op Zwolle. Trots op de keuze die de sporters hadden gemaakt om h?­er hun terugkeer in Nederland te vieren, na de fantastische medailles in Turijn.

    2006 Was het jaar waarin we Roze Zaterdag in Zwolle vierden, waarin we de vrijheid beleefden om jezelf te kunnen zijn. Waarin we elkaar de ruimte boden om te houden van wat en wie je maar wilt. Of je nou in de parade op een wagen stond te dansen, of in de mensenmassa aan de kant je verwonderde over het schouwspel: alles kan hier.

    Een jaar vol mijlpalen voor de stad. En een jaar vol mijlpalen voor onze inwoners.

    Neem de mijlpaal van Venus Ahmadzoi (geboren in Afghanistan), ze was in Lijn E?©n onderweg naar haar werk op Thorbecke Scholengemeenschap. Zij kreeg na vijf jaar verblijf in een asielzoekerscentrum toestemming om in Nederland te wonen en ze koos voor Zwolle. Voor haar ouders is de mijlpaal nog niet bereikt: ze wachten nog in het asielzoekerscentrum op de uitkomst van hun asielprocedure.

    Haar verhaal maakte duidelijk dat er m?©?©r is dan de kleine dingen. Dat je weliswaar in een mooie stad kan wonen, van alle gemakken voorzien, maar dat het allemaal begint met zekerheid over de toekomst, van jezelf en van je naasten. Dat je je pas thuis kan voelen als je een thuis hebt.

    Stad van Mensen
    Dames en heren, ik kan u Lijn E?©n aanraden. Voor Lijn Twee, Lijn Vijf en Lijn Zes geldt ongetwijfeld hetzelfde. Knoop eens een gesprekje aan, met toevallige reisgenoten.

    Terwijl de stad aan je voorbij trekt kun je stilstaan bij de mensen.

    Mensen die samen die stad zijn.

    Als ik vertel over Zwolle, dan vertel ik vaak over de werkgelegenheid, over de goede zorg van de Isala klinieken, over VU-Windesheim, over de prachtige binnenstad, de veiligheid op straat.

    We halen fantastische rapportcijfers. Hoge scores in de welbekende Elsevier-lijstjes. We weten de miljoenenbegroting sluitend te krijgen. Veel andere steden zijn jaloers op ons. En op al die dingen ben ik trots.

    Maar wat ik daarmee eigenlijk bedoel, is dat ik trots ben op de mensen. Op de mensen van Zwolle. Op de geboren-Blauwvinger, de import-Zwollenaren, de passanten die hier een opleiding doen en hun Zwolse kennis daarna exporteren, op de kinderen op de schoolpleinen in de stad.

    Het gaat in Zwolle niet om een verzameling anonieme personen met wie u in de bus zit, maar om mensen met een gezicht, met een naam. Zij zijn het gezicht van Zwolle, net als wij.

    Het was Valerie die het me vertelde, toen we bij de halte stonden te wachten op de bus. Misschien moeten we in Zwolle niet altijd de aandacht richten op de buitenwereld, zei ze. Natuurlijk moeten we aan ons imago denken en investeren in marketing. Maar zijn onze eigen Zwollenaren niet de beste ambassadeurs? Kunnen zij niet het meest bevlogen vertellen waarom de stad zo goed bevalt? Een beetje stug zijn we misschien (zoals mevrouw Steen zei), maar als het om onze liefde voor Zwolle gaat, kunnen we heel open zijn.

    Samen voor Zwolle
    Het nieuwe college van burgemeester en wethouders is aangetreden met een duidelijk motto: â??˽Samen voor Zwolleâ????. Het is de titel van ons collegeprogramma, het is de richting die wij in willen slaan.

    Samen dat zijn niet de wethouders en ik.
    Samen zijn ook niet de medewerkers van de gemeente.
    Samen, dat zijn we allemaal.

    Conclusies
    Dames en heren, ik heb beloofd geen avondvullend programma vol te praten.

    Laat ik drie conclusies trekken, met dank aan de inspiratie die ik heb opgedaan aan de mensen uit Lijn E?©n.

    1.
    Zwolle is een thuis, Zwollenaren voelen zich thuis in hun stad. En als ik naar u in de volle zaal kijk, wordt die stelling bevestigd. We voelen ons thuis in de buurt, in de binnenstad, tussen de voorzieningen. We voelen ons thuis in De Spiegel.

    2.
    Zwolle staat als een huis. Maar net zoals dat in je eigen huis geldt: er valt altijd nog het nodige te doen. Er blijft altijd iets te wensen. Het plintje moet nog geplaatst. De gordijnen zijn toe aan vervanging. En misschien wordt het tijd voor een dakkapel, een extra kinderkamer of een tuinhuisje. (Inderdaad: dan is de Ikea in de buurt geen overbodige luxe)

    En zoals dat ook in je huis geldt: het is om de zoveel jaren tijd voor groot onderhoud. Een moment om de stand van zaken tegen het licht te houden. Met het Structuurplan voor Zwolle in 2020 zitten we als stad midden in die discussie. Daarmee kijken we vooruit: we bereiden ons voor op de toekomst, om ons thuis in goede staat te houden.

    Zwolle staat als een huis. Daar moeten we aan blijven werken.

    3.
    Een thuis vraagt om huisregels.
    Zwolle is een thuis voor een heleboel mensen. We kunnen niet allemaal met de benen op tafel gaan zitten. We moeten er s?¡men een mooie stad van maken. Dat vraagt om respect, om vrijheid en af en toe om een beetje inschikkelijkheid.
    Hoe willen we met elkaar om gaan? Hoe voelen we ons allemaal veilig? Die discussie mogen we nooit stoppen.

    Afsluiting
    De gesprekken in de bus hebben me energie gegeven en inspiratie. Voor deze mensen, voor deze Zwollenaren, loop ik graag een stapje harder in het komende jaar. En ik hoop dat ze dat voor mij ook zullen doen. Alleen dan brengen we Zwolle verder.

    Voor het komende jaar hoop ik dat u samen met ons, met elkaar, de stad wilt maken. Dat we samen voor Zwolle kunnen gaan. Dat u betrokkenheid toont en dat door u Zwolle een gezichtsbepalende factor kan zijn.

    Want Zwolle zonder gezicht, dat is g?©?©n gezicht.

    Samen met u gaan wij voor Zwolle. Samen maken wij de stad, ons thuis.

    Ik wens u daarbij veel gezondheid en alle goeds, voor uzelf en voor uw dierbaren.

    Ik wens u een heel gelukkig 2007 en voor straks een fijne voorstelling en een prettige, inspirerende avond.

    Dank u wel.

  3. ik was er ’s avonds. Voor het eerst in jaren was het een leuke nieuwjaarsreceptie. kom er al jaren en eigenlijk is er meestal niks aan. De laatste jaren waren er twee leuke dingen. 1) kort ludiek optreden college .. leuk bij gebrek aan beter en 2) de punkers/krakers die met een groepje ontzettend veel zaten te eten en te drinken ;D

    nu was eigenlijk de hele avond stukken beter. De plek was VEEL beter (Spiegel = top !), de sfeer was beter, het muzikale programma was heel erg goed, hapjes/drankjes lekker en publiek had er duidelijk zin in .. heb veel bekenden gezien en gesproken.

    kortom . wat mij betreft elk jaar zo’n programma. En peter pot mogen ze volgens jaar laten voorbereiden en repeteren .. dan heeft ie zijn lol gehad .. zolang hij maar niet gaat optreden als er een veel beter programma (zoals dit jaar) mogelijk is !

    kortom, hulde aan gemeente Zwolle en aan theater de Spiegel !

    wordt vervolgd hoop ik !!!!

  4. nieuwjaarsbijeenkomst was top!
    volgend jaar moet der zeker weer zoiets komen
    en JSO de Vuurvogel moet daar zeker bij zijn
    er ligt een nieuwe toekomt open voor de nieuwjaarsbijeenkomsten!

  5. Hoi, onder mijn foto staat Isis…. Nu wil ik even vermelden dat we anno 2003 Ysis heten… hehehe.
    Maar ik vond het erg leuk en heb me uiterst vermaakt met Ruben en Silvian. Bedankt jongens!
    X
    ———————-
    Foutje gecorrigeerd.
    Weblog Zwolle

Reacties zijn gesloten.