Zwolle – Hoe kun je beter praktijkervaring voor je handelsopleiding opdoen, dan door mensen in een Zuid-Afrikaans township te helpen een kleine onderneming op te starten? Landstedestudent Daniel Beernink hielp als eindstage namens de non-profitorganisatie Learn To Earn in Khayelitsha mensen om hun eigen bedrijfje op te zetten. ´Je heb het gevoel dat je er echt toe doet daar.´

Tijdens de Landstedeopleiding Vestigingsmanager Groothandel leerde Daniel het klappen van de zweep kennen op het gebied van bedrijven opzetten. ‘In het derde jaar moesten we een minionderneming starten’, vertelt hij. ‘Je maakt een ondernemingsplan, verkoopt aandelen voor je startkapitaal, gaat naar de Kamer van Koophandel en koopt in en verkoopt. In ons geval ging het om parfum. Het lukte prima, we maakten winst.’ Met die ervaring vertrok Daniel halverwege het derde jaar naar Zuid-Afrika. ‘Ik wilde heel graag naar het buitenland. En toen een kennis vroeg of ik niet in Zuid-Afrika stage wilde lopen bij de non-profitorganisatie Learn To Earn, greep ik de kans met beide handen aan.’

Learn To Earn bestaat grotendeels dankzij sponsorgelden en geeft trainingen aan ongeschoolde jongeren op het gebied van business knowledge, houtbewerking, naaien en dergelijke. ‘Wat ze ook doen is mensen in de townships helpen met het opzetten van een kleine onderneming. En daar ben ik me dus in gaan verdiepen. Ik hielp mensen een businessplan schrijven, een rekening openen, een flyer maken, noem maar op. Ik heb bijvoorbeeld een slotenmaker geholpen en een man die een garage wilde beginnen. Wie kan aantonen dat hij echt gemotiveerd is krijgt een startkapitaaltje mee. Zo kreeg de slotenmaker een bedrag van 100 euro mee, ongeveer 1000 rand. Dat is veel als je bedenkt dat ze daar 10 euro per dag verdienen.’ De man die een garage op wilde starten kon door Learn To Earn voor een schappelijke prijs een brug huren, en hij kreeg wat geld voor startmaterialen.

‘Het werkt daar allemaal heel anders´, vertelt Daniel. Als je een bedrijfje wilt beginnen ga je met een businessplan naar een bepaalde afdeling van het Companies and Intellectual Property Registration Office, waar ze dan een stempel op je voorstel zetten als ze er wel wat in zien. Ze geven mensen die wat willen wel een kans en het is minder bureaucratisch dan hier.´ Daniel deed ook onderzoek naar hoe bedrijfjes die langer dan drie jaar bestonden met marketing en promotie en budget en dergelijke omgingen, zodat hij dat kon terugkoppelen naar de nieuwe bedrijfjes. Daarnaast gaf hij salestrainingen aan studenten Business Knowledge. ´Ik heb er heel veel van geleerd en ook veel voor mensen kunnen doen.’

De stage maakte grote indruk op Daniel. ‘Je komt er in zo’n andere wereld. Hier in Nederland is het allemaal ikke, ikke, ikke en iedereen leeft op sneltreinniveau. Daar hebben ze niets, maar ze helpen elkaar wel verder, en ze nemen de tijd. Ze veroordelen elkaar niet en zijn over het algemeen gelukkig, ondanks de erbarmelijke omstandigheden waarin ze moeten overleven in die townships. In Khayelitsha, waar ik mensen hielp, wonen zo’n anderhalf miljoen mensen in hutjes bij elkaar. Er is veel aids. De overheid houdt de ellende in stand met hun beleid. Zo krijgen mensen bij ziekte of werkloosheid geen hulp. Ze krijgen alleen hulp als ze in het tweede stadium van HIV zijn, of als ze meer dan twee kinderen hebben en als er dan maar één iemand is die het geld kan verdienen. Dus wat doen de vrouwen? Die nemen er nog een kind bij en ze lopen nog meer kans om aids te krijgen.´

Daniel is veranderd door de stage. ´Je krijgt een hele andere kijk op mensen. Ik heb zo ontzettend veel geleerd. En ik heb er ook ongelofelijk veel plezier gehad. Het was tot nu toe de mooiste tijd van mijn leven en ik ben blij dat ik die kans heb gekregen bij Landstede.’ Daniel is sowieso vol lof over de onderwijsorganisatie. ‘Eerst zat ik op een school in Groningen, maar dat ging helemaal niet goed. In het tweede jaar ben ik naar Landstede gegaan. Hier krijg je veel persoonlijke begeleiding, ook bij de stage. Er is interesse voor de leerlingen en de lessen en alles er omheen zijn goed geregeld. Ik heb een mooie tijd in Zwolle gehad.’

Daniel gaat terug naar Zuid-Afrika. ´Al vanaf mijn vijftiende is het mijn droom om te gaan emigreren. Ik ben bijna afgestudeerd en in november ga ik een eigen T-shirtproject in Kaapstad opzetten met onder andere mijn beste vriend. We gaan mensen in de townships designs laten maken en deze laten drukken op T-shirts en tassen en die zullen dan verkocht worden in de toeristische winkels. Zoiets hebben ze daar helemaal nog niet. Op deze manier kunnen deze mensen wat geld verdienen, ze hebben er baat bij en ze krijgen respect voor hun product en zichzelf. Het is een vorm van maatschappelijk ondernemen. Ik heb er nu al helemaal zin in.’