Een nacht in het Vrouwenhuis

Zwolle – Op vrijdagavond ging in het kader van de Maand van de Geschiedenis museum Het Vrouwenhuis aan de Melkmarkt 53 weer terug naar het jaar 1900. Tijdens vier theaterrondleidingen komt het (Oude) Vrouwenhuis van Aleida Greve (1670-1742) weer tot leven. De gouvernante van het Vrouwenhuis leidt bezoekers rond bij kaarslicht. Zij moeten wel stil zijn want de bewoonsters van het hofje zijn al naar bed. Of toch niet? De scènes zijn gebaseerd op waargebeurde incidenten uit de geschiedenis van het Vrouwenhuis. Ook Weblog Zwolle wilde wel eens de sfeer proeven van een Zwols Oudevrouwenhuis zoals dat in het Zwolle van rond 1900 bestaan heeft.

Foto’s: Bert Dijkink

Ons geklop op de monumentale deur klinkt hol en hoewel we dachten dat ons bezoek aangekondigd was, lijkt dienstbode Janna bij het open doen toch te schrikken van zoveel bezoek op de late avond. Aarzelend laat ze ons binnen in de enkel met een paar kaarsen verlichte gang van het historische pand. En op haar nerveus geroep komt mevrouw Hazelhorst, de gouvernante van het vrouwenhuis met een kaarslantaarn in de hand poolshoogte nemen wie haar huis nog zo laat bezoekt. Toch nodigt ze ons uit dichterbij te komen in de lichtkring van haar lantaarn en vraagt Janna de voordeur weer te sluiten. Het scherpe geluid van de ijzeren deurklink achter ons klinkt hol in de lange gang en lijkt ons als in een tijdmachine 112 jaar in de tijd terug te brengen. "Het is al wel laat voor een bezoek aan ons huis want de oude bewoonsters zijn al naar bed maar als u stil bent zal ik u het huis laten zien" Ze is net haar uitleg over de geschiedenis van het pand en de historische bewoonster Aleida Greve begonnen als de rust wreed verstoord wordt door geroep en geruzie uit één van de kamertjes aan het eind van de gang. Twee in 19^e eeuwse witte nachtkledij gestoken oude dames zijn duidelijk in de war en hebben het met elkaar aan de stok gekregen en lopen al ruziënd door de donkere gangen te spoken.

Aangezien het huishoudster Janna niet echt lukt om ze weer terug te leiden naar hun eigen bed verontschuldigt mevrouw Hazelhorst zich bij haar bezoek en met gezag weet zij de nachtbrakers weer in hun eigen bed te praten.

Wij volgen haar weer bij haar rondgang door het stokoude gebouw waarbij haar lantaarn sinistere bewegende schaduwen op de gewitte muren werpt alsof de geesten van de voormalige bewoonsters ons in witte wapperende nachtponnen plagend volgen. In de mooie regentenkamer onder de goudglinsterende kaarsenkronen leest zij ons nog enkele passages voor uit het strenge reglement uit 1900 voor bewoonsters van het Vrouwenhuis.

Zij kijkt daarbij met een verwijtende blik naar twee oude dames die schuin achter haar tegen de muur op rechte stoelen gedwee zitten te breien.
De dames lijken het verwijt wel te bemerken maar ze houden wijselijk hun mond. Rumoer aan het eind van de lange gang in het achterhuis doet vermoeden dat de klaarblijkelijk demente oude dames weer hun bed verlaten hebben en zuchtend verontschuldigt de gouvernante zich opnieuw en vraagt ons het bezoek te beëindigen.
Omdat Janna ondertussen al doodmoe naar bed was gegaan laat mevrouw Hazelhorst haar gasten zelf uit en met een elegant "au revoir" sluit ze de zware deur achter ons.

Weer buiten gekomen horen we muziek en vrolijke stemmen en is het uitgaansleven op de Melkmarkt alweer op gang gekomen. Achterom kijkend zien we dat achter de donkere ramen van het Vrouwenhuis de laatste kaarsen gedoofd zijn. We waren even getuige van een andere wereld in een andere tijd.

Bert Dijkink