Zwolle – De levensverwachting van mensen in Nederland is de laatste decennia toegenomen. Een mooi gegeven maar ouder worden gaat ook gepaard met verlies. Verlies van zelfredzaamheid, van dierbaren, van zinvolle dagbesteding. Voor ouderen die op zien tegen elke dag omdat ze aan het leven lijden en het leven als voltooid, als klaar, beschouwen is elke dag er een te veel.
Het liefst zouden ze het tijdstip waarop en de wijze van overlijden zelf willen bepalen met behulp van een deskundige. Maar dat laat de wet niet toe. Zelfbeschikking over het leven? Mag dat? Moeten we deze vorm van zelfbeschikking in de maatschappij willen? Of moeten we het leven beschermen? Een discussie in Peper&zout, op 15 januari 2013, 20.00 uur, Regardz Nieuwe Buitensociëteit.
De euthanasiewet van 2002 die er na veel discussie is gekomen, bepaald dat de zelfgekozen dood door euthanasie mogelijk is onder stringente voorwaarden en als er sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Iemand die lijdt aan het leven, behoort niet tot deze categorie.
Toch zijn er in toenemende mate mensen, overwegend ouderen, die hun leven als voltooid beschouwen en het liefst ‘uit het leven zouden willen stappen’. Op hun tijd, op hun wijze, waardig. Voor hun naasten en voor henzelf.
Deze doodswens brengt vele vragen met zich mee. Hoe te reageren als je beroepsmatig geconfronteerd wordt met deze wens? Als verpleegkundige, verzorgende of arts? Wat als vader of moeder aangeeft dat het genoeg is geweest? Nemen we het serieus of wuiven we het weg? Wat moeten we als samenleving met de wens op zelfbeschikking als het om lijden aan het leven gaat? Moeten we die vraag ook honoreren bij wet of begeven we ons dan op een hellend vlak?
Voor mensen met een christelijke achtergrond is de wens en de confrontatie daarmee lastig in het licht van het geloof dat het leven een geschenk is. Hoe gaan zij dit gesprek aan?
Voltooid leven: een maatschappelijk thema dat om een zorgvuldig gesprek vraagt.
Aan tafel en met de zaal praten we over dit onderwerp. Gasten aan tafel zijn Els van Wijngaarden, docent, geestelijk verzorger en promovenda op dit terrein. Bert Kort, kaderlid PCOB en gespreksleider over dit onderwerp.
Peper&Zout op 15 januari 2013. Inloop vanaf 19.30 uur en start van het programma om 20.00 uur, in Regardz Nieuwe Buitensociëteit. Voor iedereen die geïnteresseerd is, beroepsmatig of privé.
Zullen we eerst eens met zn allen proberen deze groep eenzame mensen een fijne Kerst te bezorgen?
Breng ze deze dagen eens een Kerststukje, of neem ze mee naar de Volkskerstzang in de Spiegel.
Daar zijn ze denk ik blijer mee dan met weer een discussie over dit overbekende dillemma.
Het gaat niet alleen om eenzame mensen maar ook om mensen die om wat voor rden dan ook het leven als klaar ervaren.
Die willen op een waardige manier een einde aan het leven kunnen maken en niet een trein, touw of teveel aan medicijnen.
Een goede discussie hierover is zeker zinvol en natuurlijk eenzame mensen opzoeken en opfleuren ook.
Er zijn genoeg mensen die eerst
, toch maar geen zelfmoord plegen, om daarna weer bij hun zinnen te komen en daar weer ontzettend blij mee zijn.
Ik zou zeggen: geef niet op, er is altijd een uitweg.
Het probleem is volgens mij vooral al die “meelevende” deskundigen, die het leven met 1 pil willen kunnen beeindigen.
Bij deze wil ik iedereen die het niet meer ziet zitten met de kerst uitnodigen. Als er iemand is, laat je naam en email bij de redactie achter, dan neem ik contact op.
@hajo ; op grond waarvan voel jij je bevoegd, om de door jou genoemde groep “iedereen die het niet meer ziet zitten met de kerst” uit te nodigen?
drama, sinds wanneer heeft iemand een bevoegdheid nodig om mensen uit te nodigen?
Hulde Hajo voor je hartverwarmende initiatief! Wat je beweegredenen ook zijn, het is mooie gedachte om dit te doen. En Drama; er zijn ook nog mensen die zich belangeloos bekommeren om de éénzamen onder ons.
Hajo heeft het goed begrepen denk ik.
Discussiegroepen vormen om met een kopje thee en een koekje over maatschappelijke problemen van gedachten te wisselen zal best gezellig zijn maar persoonlijke betrokkenheid en initiatieven zijn veel belangrijker.
Mensen die in de door Hajo aangegeven doelgroep zitten kunnen met een goed gesprek misschien weer op weg worden geholpen. Maar in diezelfde groep kunnen ook personen met idd een doodswens zitten, als gevolg van allerlei problemen. Volgens mij mag je in dergelijke gevallen dan van een hulpaanbieder professionaliteit verwachten. Vandaar mijn vraag naar de bevoegdheid.
Allemaal prima initiatieven en ideeën maar :
Toch zijn er in toenemende mate mensen, overwegend ouderen, die hun leven als voltooid beschouwen en het liefst ??uit het leven zouden willen stappen??. Op hun tijd, op hun wijze, waardig. Voor hun naasten en voor henzelf.
Volgens mij is dit de essentie van de avond.
Zo las ik het ook, Jacob. Een precair onderwerp waar je niet te lichtzinnig over moet doen. Hajo heeft zeker een punt dat sommige suïcidale mensen achteraf blij zijn nog te leven. En het kan ook best dat eenzaamheid voor een aantal mensen een achterliggende reden voor de depressie is. Dat is echter niet altijd het geval.
Ik vind zijn initiatief lief en goedbedoeld, maar denk niet dat het dé oplossing is. De avond is nu juist bedoeld om dit onderwerp vanuit verschillende invalshoeken te bespreken. Lijkt mij een heel zinvol, met name voor hen die direct hiermee worden geconfronteerd.
Begrijp je punt drama;) Ik vind echter ook dat iedereen die wil helpen daar de volledige ruimte in moet ervaren. Ik werk zelf op professionele basis met mensen die allerlei problemen ervaren. Toch moet ik eerlijk zeggen: komt er zo af en toe blijken er mensen te zijn zonder enige methodische kennis, maar oprecht met hart voor de mensen die misschien nog wel betere resultaten boeken dan professionals. Daarmee zeg ik niet dat professionals geen goed werk leveren (uiteraard niet;)) maar wel dat er meer wegen naar Rome leiden. Kerst is een mooi moment om onszelf daar weer even aan te herinneren vind ik.