Zwolle – De heer en mevrouw Korteschiel-Eijkenaar waren zondag 60-jaar getrouwd. Wethouder Filip van As bracht hen zaterdag een bezoek om hen te feliciteren. Ze kregen het boek ’80 jaar in Zwolle’ van auteur Joop van Putten.

Mevrouw Maria Eijkenaar is geboren op 4 september 1928, in de Schoolstraat 58 in Apeldoorn als dochter van Anton en Riek Eijkenaar. Het gezin kende nog een zus en drie broers. De heer Hendrik Korteschiel is geboren op 20 december 1928 in de Akkerstraat 96 in Zwolle als zoon van Hendrik en Geesje Korteschiel. Het gezin bestond uit nog een zus en twee broers. Beiden groeien op in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Meneer blijft in Zwolle wonen (Diezerhoven), mevrouw verhuist via Amsterdam naar Zwolle (Ruysdaalstraat). De lagere school wordt doorlopen maar veel meer mogelijkheden zitten er niet in. De oorlog is in 1940 ook in Nederland een feit. Mevrouw is dan 12 jaar, meneer 13 jaar. Het is een slechte tijd. Beiden helpen het gezin de donkere tijd doorkomen. Mevrouw als hulp in huishouding en meneer heeft diverse baantjes. Er vallen bommen op de Bollebieste maar daar zijn ze wonderwel goed vanaf gekomen, ze woonden namelijk vlak in de buurt.

Na de oorlog in 1945 vindt meneer Korteschiel een baan bij tandtechnisch laboratorium Siesling als jongste bediende. Twee jaar later roept de dienstplicht. Meneer wordt in de eerste maanden van 1947 klaargestoomd als marinier bij het Korps Mariniers.

Tijdens de opleiding is er ruimte om ook naar huis te gaan, tijdens een voetbalpartijtje leert hij mevrouw kennen. Ze pakt zijn baret af en geeft die pas terug als hij belooft met haar uit te gaan. Ze besluiten naar bioscoop De Kroon te gaan (Diezerstraat 89 in Zwolle) en zien daar de film ‘I’ts in the air’. Nog dat zelfde jaar vertrekt meneer naar Indonesië, op een boot genaamd de Zuiderkruis.

Mevrouw gaat werken bij Slagerij Keizer (Vermeerstraat 53) en belooft eeuwige trouw. ‘Ik wacht op je, kom heelhuids terug’ schijnt ze gezegd te hebben.

Eind 1949 keert meneer huiswaarts, van een schuchtere jongeman is het een bedachtzame volwassen man geworden. Hij kan weer aan de slag bij Siesling, zij werkt nog steeds bij slagerij Keizer.

In 1954, 21 september, besluiten ze na een periode van verkering, de stap te maken en te gaan trouwen. Het huwelijk wordt op het stadhuis burgerlijk bezegeld en later die dag in de Jeruzalemkerk te Assendorp. Het regent die dag en niet zo zuinig ook.

Na nog even thuis te hebben gewoond, krijgen ze in 1955 een eengezinswoning in de Jacob Gillesstraat 32. In 1958 wordt de eerste zoon geboren, Henry Robert Martin. Ruim een jaar later in 1959 wordt Bert-Jan geboren.

In 1966 verhuist de familie naar Holtenbroek (Preatoriustraat 19), de kinderen gaan naar school en mevrouw vindt weer werk bij het Hanzecollege en Holland International, meneer blijft werken bij Siesling als tandtechnicus. In 1983 verhuizen ze naar de Weidesteenlaan, de kinderen zijn inmiddels het huis uit. Henry gaat in Afrika werken en Bert-Jan vindt een school waar hij gaat lesgegeven.

In 1985 gaat Siesling failliet, meneer komt in de pre-vut, mevrouw blijft in deeltijd doorwerken. Beiden hebben nu veel meer tijd voor hun hobby’s: vakantie, fietsen, wandelen, puzzelen en borduren. Meneer gaat naar de moedermavo en later naar de havo. Ze gaan ook meer genieten van uitgaan en lekker eten.

In 1989 kopen ze een huis aan de Oreganoweg 29, alwaar ze nu nog wonen.

Er worden 7 kleinkinderen geboren en inmiddels ook al 2 achterkleinkinderen.

De gezondheid begint wat mankementen te vertonen, meneer heeft wat problemen met de heupen en de knieën, moeder heeft in 2012 een TIA gehad maar is goed hersteld.

Inmiddels bijna een eeuw oud zijn ze nog helder van geest en staan midden in het leven. Mevrouw tovert op de iPad de mooiste woorden tevoorschijn met Wordfeud en facebookt er wat op af. Meneer is wijs met de computer en reist met Google Maps de hele wereld over.