Indië herdenking in Park Eekhout zonder publiek

|   Laatste wijziging

Foto: Hennie Vrielink

Zwolle – Pastoor Ton Huitink van de Zwolse parochie Thomas a Kempis was pas acht maanden oud toen zijn ouders met hun vijf kinderen in 1958 vanuit Indonesië, het voormalig Nederlands Indië, naar Nederland vertrokken.

Ze waren niet langer gewenst door de Indonesiërs. Als “priester in Nederland met Indisch bloed” heeft hij tijdens de herdenking van alle burgers en militairen die omkwamen in Oost-Azië in de periode 1941-1962 een toespraak gehouden bij het Indië- en Nieuw-Guinea-monument in Park Eekhout. De herdenking had dit keer een ingetogen karkater en vanwege de coronacrisis was er geen publiek aanwezig. De plechtigheid werd op film vastgelegd en is op 14 augustus vanaf 20.00 uur terug te zien op www.zwolle.nl/herdenking15augustus2020.

De beide ouders van Ton Huitink zijn op het eiland Java Indonesië geboren. De vader van zijn moeder beheerde een koffieplantage en de vader van zijn vader was begin 20ste eeuw vanuit de Achterhoek naar Nederlands-Indië vertrokken en getrouwd met een prinses uit de familie van de sultan van Jogjakarta.

Aan het mooie en welvarende leven in tropisch Nederlands-Indië van de familie Huitink kwam rigoureus een eind toen de Japanners begin 1942 Indië bezetten. “Het anders zo gemoedelijke en rustige leven stond volledig op z’n kop.” Opa werd gevangengenomen en moest werken aan de Birma-spoorlijn. De moeder van Ton Huitink werd met de rest van het gezin geïnterneerd in een kamp. Het bezit van de familie verdween, werd geconfisqueerd of gestolen.

“Ons gezin, vader, moeder en vijf kinderen hebben Indonesië vrij laat verlaten”. In 1958 kwamen zij na de vele ontberingen in Indonesië in Nederland aan. “Wij werden niet echt gastvrij ontvangen. We werden ondergebracht in een pension, waar alleen maar Hollands eten mocht worden gekookt en een keer per week worden gedouched. En wat later moest alles wat door het rijk aan geld was aangereikt om het leven in Holland op te kunnen starten, worden terugbetaald.” De vader van Ton is vrij snel na aankomst in Nederland overleden en toen stond zijn moeder er alleen voor. “Een gezin met vijf jonge kinderen en familie allemaal op grote afstand. Maar ze heeft het toch allemaal gered en ieder van ons heeft ze gesteund in de keuzes die we wilden maken. Wat een kracht, wat een trouw.”

Ton Huitink hield zijn toespraak naast het monument en de Nederlandse vlag met op de achtergrond de drie grote kransen die werden geflankeerd door twee veteranen. Een krans van het gemeente- en provinciebestuur, een gezamenlijke krans van de Indische, Molukse, Papua en Joodse gemeenschappen en een krans van de Veteranen en Oud Militairen. Ook een bloemstuk van leerlingen van de Parkschool, die het monument hebben geadopteerd.

De Commissie Herdenking 15 augustus Zwolle, onder voorzitterschap van Jeffrey Satoor de Rootas hoopt dat volgend jaar vooralsnog op 15 augustus weer iedereen aanwezig kan zijn die de jaarlijkse indrukwekkende plechtigheid graag wil bijwonen. De bijzondere gebeurtenissen in Oost-Azië in de periode 1941-1962 drukken nog steeds een grote stempel op het leven van veel Nederlandse families met een Indië-verleden en zijn het waard herdacht te worden.

Gerelateerde Berichten

(Automatisch gegenereerd)