Kerstlicht in de duisternis

Zwolle – Jarenlang voerde mijn ijzeren ros mij door een van de meest spraakmakende buurten van de stad naar mijn werk en weer terug. Een buurt met veel oriëntaalse straatnamen. Borneostraat, Soendrastraat, Bankastraat, eilanden van de Indonesische archipel. Volgens het boekje “Zwolsche straatnamen”, van Th.J. de Vries uit 1947, behorend tot de straten in het “Indonesisch Kwartier”. Tegenwoordig zeggen we simpel de “Indische Buurt”.

Een buurt met een aardig bijstandsgehalte, dat past in een echte volksbuurt. Een buurt zeer gemoedelijk en puur. Een buurt met zijn eigen sfeer, eigen cultuur en een goed hart. Een vooroorlogse stadsbuurt waar ’s zomers voor de voordeur gezellig een potje bier met even gezellige buurtgenoten wordt genuttigd. Een buurt waar de sociale controle groot is.

Ja, deze mensen houden van feesten en gezellig samenzijn met familie en vrienden, vooral in deze dagen. Speelt het Nederlands voetbalelftal in een Europees of wereldtoernooi, dan ondergaat de buurt binnen de kortste keren een complete metamorfose en kan men de naam beter wijzigen in Oranje Buurt. Sinterklaas heeft nauwelijks de terugreis aanvaard of de eerste lichtslangen en de meest ingenieuze Kerstfiguren stralen hun licht de buurt in. Iedereen geeft hier uiting aan zijn Kerstgevoelens en beleeft Kerst op zijn eigen manier. Van klein kaarsentrapje voor het raam tot bijzondere en soms pompeuze en uitbundige lichtuitingen in of buiten het huis.

Madurastraat 27 is voor mij de aanleiding voor het schrijven van dit artikel. Ik mocht genieten van de gastvrijheid van Dirk en Lies Meijer. Zij leven al maanden, met hun Jack Russelterrier, Rocky, naar de Kerst toe. Rond de tijd dat Sint Nicolaas en zijn Pieten voet aan wal zet in het Zwolse, komen bij Dirk en Lies de eerste dozen met Kerstattributen van zolder. Het heeft veel tijd nodig om hun woning om te toveren naar hun eigen feeërieke Kerstonderkomen. Dirk is betonwerker, een stevig manspersoon met behoorlijk pit in zijn mouwen. Lies voelt zich thuis in het zware beroep van huisvrouw. Volgens Dirk is de Indische buurt de meest gezellige volksbuurt van de stad met een bijzonder hoge sociale controle. Hier heeft iedereen met iedereen contact en wordt het buurtnieuws letterlijk aan huis gebracht. Dirk is als kleine jongen opgegroeid in de Akkerstraat en Lies als klein meisje aan het St Jozefplein. Samen kwamen zij 28 jaar geleden door gezondheidsperikelen van Lies haar ouders in de Borneostraat te wonen. Dat was in de buurt van het ouderlijk huis, zodat zij een deel van de verzorging op zich kon nemen. De laatste 9 jaar wonen ze samen met hun hondje Rocky in de Madurastraat, hoek Sumatrastraat. In de loop der jaren zijn het echte “Indische buurters” geworden en kunnen zij zich op dit moment geen andere woonlokatie voorstellen dan de Indische buurt. Zij voelen zich er thuis.

Beiden hebben dezelfde hobby, de Kerst. Zoals boven al eerder verteld, half november komen de eerste onderdelen van hun Kerstversiering van zolder naar beneden. Hun beleving van de Kerst is voornamelijk de gezelligheid. Zowel Dirk als Lies zijn niet grootgebracht met de diepere achtergronden van de Kerst. Er is een oom uitgenodigd en samen vinden zij de gezelligheid die zij wensen in lekker eten en drinken op de thuisbasis, volgens Lies. Zelf voorzien van het Kerstvirus heeft Lies 35 jaar geleden Dirk besmet. Haar opa en oma hadden dit virus al eerder opgelopen en aan hun kleinkind doorgegeven. Vele soorten antibiotica ter bestrijding van het virus hebben niet geholpen. Het Kerstvirus heerst nog volop in de Madurastraat. Het grote werk is volgens Dirk begonnen met wedstrijdjes die in de buurt werden uitgeschreven voor de meest creatieve en verlichte raamdecoraties. Er konden kleine prijsjes mee gewonnen worden, verteld Dirk. Net toen zij een grotere uitbreiding hadden ingekocht, met het doel eindelijk eens een eerste prijs binnen te slepen, werd de wedstrijd niet meer georganiseerd. Bijzonder sneu. Dit heeft echter geen enkele invloed gehad op de uitbreiding van de Kerstversiering ten huize Meijer. Ieder jaar is er bijgekocht. Ook dit jaar.

Waar ligt de grens, vroeg ik aan Dirk. Zijn ogen beginnen te glinsteren en hij zegt: “de grens is nog lang niet in zicht”. Zijn gedachten houden niet op bij wat er nu staat. Hij ziet al weer verdere mogelijkheden. Uitbreiding in de achtertuin, waar toch al een redelijke verlichting aanwezig is, maar ook bijvoorbeeld aan de dakgoot en ….. de versiering die zijn overbuurman heeft geplaatst, spreekt hem ook erg aan. De kerstboom, die centraal in de woonkamer is gesitueerd, bevat alleen al meer dan 400 lichtjes, die stuk voor stuk door Dirk recht in de boom zijn geplaatst. Een scheve kaars is voor Dirk ‘not done’. Naast deze verlichting maken meer dan 150 ballen, sterren en pegels onderdeel uit van de boom. Er zijn zoveel attributen voorradig, dat ieder jaar een ander kleurthema kan worden samengesteld. Het is niet alleen de glorieuze boom die de aandacht trekt. Voor het raam aan de voorzijde heeft Dirk over de gehele breedte een stelling gebouwd, waarop een compleet dorp is verrezen. Technisch gezien kan Lies alle verlichting met één druk op de knop uit doen. Een staaltje technisch vernuft van de man des huizes. Er staat niets in de kamer, dat geen link heeft naar de Kerst. Overal schittert je het Kerstvirus tegemoet. Van een serie oude Kerstmannen, slingers en sterren tot de originele boom van de zes jaar geleden overleden vader van Lies. Nee, het is geen fata morgana, het is echt, het is puur Indische Buurt. Ultieme gezelligheid ten top. Het enige wat nog mist, zijn wat lagere temperaturen en dwarrelende witte sneeuwvlokjes, maar wie weet ….

Prettige Kerst!

Gerelateerde Berichten

(Automatisch gegenereerd)

26 gedachten over “Kerstlicht in de duisternis”

  1. en waar menig litertje afgewerkte motorolie tussen de straatstenen door het milieu heeft bewerkt. waar de politie met oud en nieuw liever een blokje om rijdt om daar de orde te handhaven en waarvoor de gemeente in het nieuwe jaar voor tonnen schade nieuw straat meubilair, verlichting etc etc kan ophoesten.
    maar eerlijk is eerlijk, bemoei je je nergens mee en kijk je niet al te boos wordt je in ieder geval niet uitgescholden.

  2. Ik heb prima ervaring met de Indische buurt, als je de mensen groet, krijg je vaak een vriendelijke glimlach terug. Oud ijzer en aanhangwagens bij de vleet, ik vind het schitterend om er doorheen te rijden. Hoop dat deze buurt nog lang zo blijft, cultuurtje op zich 🙂


  3. @ Pp: gelukkig dat er in de rest van Zwolle nooit iets aan de hand is… Hou toch op zeg.. woon al een tijdje in de Indische Buurt, geen enkel probleem… kan me een tijd herinneren dat in Holtenbroek niemand durfde te zijn, of de Kamperpoort… lekker gemakkelijk om zo af te geven op iets he

  4. Een buurt met een aardig bijstandsgehalte, dat past in een echte volksbuurt
    Dat er bepaalde mensen in de bijstand zitten, daar zal ik verder niets van zeggen, dat heb je gewoon niet voor ’t zeggen.
    Maar wat mij wel opvalt, vaak in buurten waar meerdere mensen in de bijstand zitten, of om de één of andere reden gewoon wat minder te besteden hebben, het hele jaar nergens geen geld voor hebben, die slaan met de Kerst compleet door. Er worden kerstspullen gekocht, zoveel dat ze de eerste honderd jaar vooruit kunnen, en nog is het niet genoeg. Er kan altijd nog meer bij. Tuurlijk, Kerst is het feest van het Licht, ofwel Verlichting, maar het slaat momenteel wel heel erg door. Ook de media werkt hier aan mee: “wie heeft het mooist versierde huis of iets dergelijks”. Maar ik denk dat het ook wel wat minder kan, gewoon gezellig samen zijn, kaarsjes aan, kerstboom in de kamer en desnoods in de tuin, en dan genieten van de Kerstdagen.
    Ondanks dit, allemaal fijne Kerstdagen en een heel gelukkig 2009!

  5. Kruimeltje,

    jij gaat er al op voorhand van uit dat de meeste verlichting bij de bijstandstrekkers hangt en staat, hoe kom je daar bij?

  6. @opletter, zou je naam niet eens eer aan doen en wat beter om je heen kijken? Ik heb helemaal niet gezegd dat het ‘alleen’ maar bij mensen is die een bijstandsuitkering hebben, die jij zo ‘netjes’ bijstandstrekkers noemt, maar in deze volksbuurten komt het wel meer voor. Onder meer in de Indische buurt, Kamperpoort, Wipstrik. Mijn mening is dat het allemaal wel wat minder kan en vooral voor mensen die in de bijstand zitten. Ik heb nooit in de bijstand gezeten maar er wel heel dichtbij in de buurt gezeten, dus ik weet wel waar ik over praat en dan wordt je wel verteld dat je zuinig met je centen om moet gaan. Maar goed, ik maak mij er verder ook niet druk over, dat moeten de mensen zelf weten wat ze allemaal in huis halen. Maar dan moet je het daaropvolgend jaar niet gaan lopen klagen dat alles zo duur wordt en dat de energierekening toch zo stijgt. 1 1 is bij mij nog altijd 2.

  7. Wat is dat toch met bijstand, kerstverlichting en energie?
    Dat mensen het leuk vinden om hun huis te versieren? Dat het meer energie kost? Ze betalen hun eigen verlichting en energierekeningen. Als ze bij jullie gaan aankloppen om er aan mee te betalen, okee, dan mag je je druk maken. Gun elkaar toch zijn/haar pleziertjes! De ene doet het met een exclusief kerstdiner, de andere met een rollade uit de reclame. Leven en laten leven…

  8. kruimeltje,

    lees jij jezelf maar eens goed terug.

    Mensen mogen(goddank) zelf weten hoe ze hun geld besteden, en dan, wie klagen er het hardst?

  9. het gekke is dat ik niemand met een topfunctie of goede baan ken die zo tekeer gaan met verlichting als de genoemde mensen. ik denk dus dat we wel kunnen stellen in het algemeen; hoe lager op de maatschappelijke ladder des te meer versieringen in en om huis.

  10. Ken je uberhaupt wel mensen in een topfunctie Joop? 😛
    Flauwe grap natuurlijk, maar ik ken ze wel; mensen met een uitstekende staat van dienst binnen een nogal complexe en verantwoordelijke functie in de financiële sector. Die houden ook van de lampjes en sieren de boel ook leuk op.
    Maar dat terzijde, ik vind de maatschappelijke ladder eigenlijk een grote grap.
    Ik vind hetveel belangrijker of mensen in staat zijn een ander zijn/haar plezier te gunnen…..

  11. Joop, jij bent een oen, die hoog geplaatsten hebben ganzelever etc op hun bord, de menukaart hangt niet voor het raam, de prijs van de cadeautjes ook niet, nee heel bescheiden hoor(aan de buitenkant). Een andere manier van vieren, van uitbundigheid!

  12. Joop ik ben het met je eens. Het gehalte verlichte en niet verlichte ornamenten is duidelijk hoger bij de minder gesitueerden. Zelf heb enkel een kerstSTER, maar de buren hebben een compleet rendierenpark geïnstalleerd. Die beesten vreten vele milieuonvriendelijke kilowatjes per uur hoor. De Candela’s cq. Lumen vliegen bij mij des avonds door de woonkamer. Ook wel weer voordelig natuurlijk. De mensen er op aanspreken leidt enkel tot agressief gedrag, zodat enige vorm van sociale vorming weer teniet wordt gedaan.

  13. Ja en Harold, ik vind het buitengewoon kasloos om mensen te beoordelen op de mate van ‘gesitueerdheid’. Als ik jouw reactie lees, verbaas ik me bijvoorbeeld over de ironie; je hebt het over sociale vorming, maar geeft in je reactie te kennen, zelf niet open te staan voor dit streven. Immers, je denkt nog in kaders van ‘mate van gesitueerdheid’, zolang je nog zo beperkt denkt, zal sociale vorming uitblijven.

  14. Ja Ghehe inderdaad kasloos. Geen cent te makken. Als je denkt dat je in een nette buurt woont en er komen ineens indringers die de gehele straat in bezit nemen én verlichten dan is dat niet echt aangenaam voor mensen zoals ik. Als ik ’s ochtends naar mijn werk ga dan brandt die kerstkudde nog; alsof alles maar mag. De hele dag gaan de bierflessen over tafel. lawaai van scooters. Tatoeages. Die arme kinderen zullen nooit veel verder komen op deze manier.

  15. Jemig daar is er iemand die klaagt over wat kerstlampjes:

    Als ik ’s ochtends naar mijn werk ga dan brandt die kerstkudde nog; alsof alles maar mag.

    Harold, geloof me. Er mag nog veel meer. Rij eens door de Meeuwenlaan en zie hoe daar een afschuwelijke lichtbak van Wegener negen woningen jaar-in-jaar-uit teistert met z’n felle licht. En dan klaagt er iemand over een paar kaarsjes van de buren :'(

  16. Lawaai van scooters is inderdaad niet plezierig. Net als automotoren die blijven loeien voor mijn slaapkamerraam als welgestelden hun patatje (tegenover) op willen halen en de motor aanlaten. Bierflesjes zijn (zoalng ze over hun eigen tafel gaan) hun eigen probleem lijkt me. Maar tattoeages? Wat is daar kansloos aan?
    Wat mij betreft brand die kerstkudde daar een decenium lang en zitten die mensen van top tot teen onder de tattoo’s, wat maakt het nou uit? Wat mij telkens weer verbaast, is dat men zich aan een ander ergert, puur omdat ze er een oordeel over hebben. Dat daar licht brand doet geen zeer, het kost je niets ze vallen je er niet mee aan. Het enige dat bestaat is dat zij een ander verwachtingspatroon hebben dan jij.

    Het enige wat je dwars zit, is je oordeel over deze mensen, in dat oordeel zie je al hun gedrag als ‘anders’. Omdat je de mensen veroordeelt, ga je je er aan ergeren. Dan ga je gedachten vormen als ‘zie ze nou toch weer eens, met al die lampjes, wat een volk’ of ‘stelletje kanslozen met die lampjes’. Analyseer nu eens waar je je nu werkelijk druk om maakt; lampjes(!). Je zult er vanzelf op terugkomen dat je grootste probleem is, dat je jezelf druk bent gaan maken. Dat probleem ligt dus bij jou, niet bij de mensen die lampjes aanzetten.

    Als je het dan hebt over kinderen en hoe die opgevoed moeten worden, ik vraag me af wat hun geest meer bederft; intolerant gedachtegoed van hun ouders, of drinkende ouders….

  17. Het bijstandsniveau in deze buurt (wipstrik) is lang zo hoog niet meer als voorheen kruimeltje, tuurlijk rotte appels heb je overal, ik denk zelfs in Berkum, Zuid en Stadshagen… Dat heeft dus niets met volksbuurten te maken!!

Reacties zijn gesloten.